Ağa Türk devletlerinde askeri ve sivil kuruluşlarda kullanılan bir unvan. Moğolca büyük erkek kardeş manasındaki “aka” kelimesinden Türkçeleşmiştir. Bu manâsından başka bazı lehçelerde baba dede amca dayı abla gibi yaşça büyük akrabalar için kullanılmaktadır. Ağa kelimesi unvan olarak kağanlar devrinden itibaren kullanılmıştır. Moğol prenslerine de aka unvanı verilmekle beraber bu unvan daha çok tanınan bir soydan olmayan ama hizmetleri sayesinde önemli mevkilere yükselen devlet adamlarına verilmiştir. Timurlular devrinde ise bu unvanın sadece kadınlara verildiği kaynaklardan anlaşılmaktadır. Akkoyunlu Devleti'nde bey zümresine mensup olmayan vazifeliler "Ağa" unvanını kullanmışlardır. Aynı şekilde Türk ve Moğol devlet teşkilatına bağlı kalan Safevi Devleti'nde de oymak ileri gelenleri avcıbaşılar darugalar elçiler saray hadımları bu unvanla anılmışlardır. Kaçarlar devrinde ise mülki memurlar için ağa unvanı kullanılmıştır. Osmanlılarda devlet teşkilatının genişleme ve gelişmesinden sonra ağa kelimesi askeri teşkilatta çok kullanılan bir unvan haline geldi. Eyalet ve sancakların valileri olan paşa ve beylerden sonra merkez askeri teşkilatının bütün emirleri saray kuruluşlarının başında bulunanlar ve ihtisab ağası gibi bir kısım yöneticilerin bu unvanı taşıdıkları görülmektedir. Ağa unvanı taşıyanların çok kere vazifeleri veya şekilleri ile tanım edilmeleri de bu unvanın yaygın bir şekilde kullanılmasından ileri gelmiştir. Osmanlı Devleti'nde ağa unvanının kullanıldığı yerlerden bazıları şunlardır: Yeniçeri ağası harem ağası hazine ağası kızlar ağası silahtar ağa rikabdar ağa kol ağası çuhadar ağası iç ağası tatar ağası. On dokuzuncu asırda Yeniçeri ocağının kaldırılmasıyla başlayan yeniliklerden sonra ağa unvanı yerini bazı unvanlar hariç efendi ve bey unvanlarına bırakmıştır. 1934’ten sonra ayrıcalık anlatan diğer kelimelerle beraber ağa unvanı da kaldırılmıştır.