Umarım Sen de biliyorsun acının ateşini… Ancak yanan değil, sadece ateşi tutan biriydin sen… Bense senin ateşine tutuşturulmuş bir gönül parçası… Külümü de alıp giderken, Tek bir umduğum vardı kaderinden… “Umarım” dedim, içimdeki fırtınalara “ah” ede ede… “Umarım ateşini, gözyaşlarınla söndürürsün… İçimde yana yana sen de kül olur gidersin, gideceksin… O kaderin var ya kaderim… Ah o kaderin, benim kaderime benzesin…”