Bir Şehir Olmalı Şiir Gibi geçmişime sözüm geçmez yazamadıklarım var... saçma sapan düşünceler beynimi kurcalarken kırılmış agresif yanım ruhumu hırçınlaştırıyor... artık gün batımı da öykü gökyüzü çıkmaz akşamlara yağmur akmaz toprakların özüne... yamalı bir hayatın dikişlerinde otuz iki dişimiz sızlarken bakış açımız kör ve lal umutlar da bahane... her şey bu kadar soyutken bir şehir olmalı, şiir gibi... şair kalemi eline almalı özündeki nehirler durmadan coşmalı pas tutmuş zincirler bir bir kırılmalı sokaklara takılıp düşmemeli tümceleri bir yerden başlamalı... sırtına vurulan kamburun tümseğine aldırmadan sil baştan ufuklara yelken açmalı o şehri bulmalı şiir ruhlu, şehr-i âleme nehir gibi durmadan akmalı... terkedilmiş zihinlere hükmetmeli tozunu almalı örümcek tutmuş duvarların zeytin dallarına hece hece düşmeli yeniden yazmalı ebemkuşağına ''ben geldim'' demeyi... renkleri solmuş çiçeklere kaleminin sihri ile dokunmalı yeşil yeşil bakıp gülümsemeli posta güvercinlerinin ayaklarına üşenmeden barışı simgeleyen şiirler asmalı ölmedik demeli.... velhasıl şiir kadar şiiri yaşatmak da boynumuzun borcu olmalı... yeni nesile bir şehir bırakmalı, şiir gibi...