Enkarnasyon

[Belinda]

Sözlük anlamıyla "ete bürünme" anlamına gelen enkarnasyon terimi, spiritüalist terminolojide ruhun yoğun bedene bağlanışını anlatım eder. Ancak, ruhun nebat gibi etten yapılma olmayan bedenlere de bağlandığı göz önüne alındığında terimin sözlük anlamının spiritüalist terminolojideki anlamı bakımından yeterli olmadığı görülmektedir. Bununla birlikte, terimin yaygın oluşu göz önüne alınarak, neo-spiritüalizmde "enkarnasyon" terimi kullanılmaya devam edilmiştir.

Spiritüalizme göre, ölüm olayı ile yoğun bedenlerini terk etmiş ruhlar, 'spatyum' da bir süre kaldıktan sonra, yine yoğun dünyalardan birinde bedenlenmek üzere hazırlık yaparlar. Örneğin, dünyamızda enkarne olacak ruhlar, önce spatyumdaki bedenlerine, yani 'perispri' lerine ihtiyaçlarına müsait bir şekil verirler. Sonra, dünya maddelerinden ibaret olacak maddi bedenlerini bu seyyal gövde üzerine radde radde kurmak üzere dünyaya bağlanırlar.

Fizik dünyada doğan her varlığın 'yaşam planı' ve enkarne olacağı ortam (ülke, aile vb.), tekamül ihtiyaçlarına göre spatyumdayken belirlenmiş durumdadır. Ruhun enkarne olması bedenin içine girmesi demek değildir. Zaten ruhun, maddi bir varlık olmadığı için mekânda yer tutması düşünülemez.

Ruhun bir bedene enkarne olması, perisprisi ve birtakım 'akışkan' lar (katı, sıvı ve gaz hallerindeki maddelere oranla, yoğunlukları daha az, vibrasyonel hız düzeyleri daha yüksek, akıcı bir özelliğe sahip süptil maddelere verilen ad) aracılığı ile bedeni etkisi altına alması demektir. Gözlem ve deneyler ruhun bedene bağlanışının, ceninin oluşmasından doğum anına kadar mümkün olduğunu göstermiştir.