Hayat Ve Biz

[Belinda]

Hayat Ve Biz

Önümüzden bir su gibi akıp giden hayatın,sessiz takipçisi olmak insanı üzer. Saçından tutup yakalamak isteriz çoğu zaman. Bizi hesaba katmamış bir hayat, özlemlerimizden, heveslerimizden ve mahrum kalan tüm yanlarımızın hüznünden payına düşeni alır.

Katılmak, iç olmak, eklenmek, mana katmak, farkedilmek, çağrı edilmek isteriz. Tüm aşkları yaşamak, tüm kitapları okumak ve tüm coğrafyaları dolaşmak isteriz. Bilemediklerimizi görmek, anlayamadıklarımızı çözmek, erişemediklerimize dokunmak isteriz.


Hayatlar, temas halinde birbirlerinin tüm hallerine tanıklık ederken, bitmeyen bir iştahla, insan gibi, gerektiğince, ayakta durmayı da bilmek isteriz. Küçük ayrıntıların önemini kaybetmediği, daha da derinleşerek gizemini pekiştirdiği, doyumsuz bir beğeni alanı olur dünya. Çocukluğumuz ergen olma özlemiyle, gençliğimiz yetkin olma aceleciliğiyle geçerken, olgun ve bilge ve hatta insana kendini gençmiş gibi hissettiren ortayaş döneminde, yaşam en güzel kıvamındadır.


Hayata karşı oburluk, yerini damak zevkine sahip olmaya bırakmıştır. Öyle bir haldir ki bu, çok yemeden doymanın, az yiyerek lezzet karmaşasını ortadan kaldırmanın ne demek olduğunu bildiğimiz bir çağdayızdır. Günlük akışa kurban edilen bir sürü güzel şey, yeniden hakettiği değeri bulmuştur bu zamanlarda. Artık hayatın içine sızan sıradan anlar, birer beğeni anına dönüşmüştür.


Çok çalışarak, çok kızarak, çok yakınarak, çok fedakar davranarak, ailenin belkide en şımarık çocuğu olarak dünyaya geldiğimiz için, vefalı arkadaş olarak tanındığımız için ertelenen ya da ıskalanan herşey yeniden emek harcamaya değer umudumuz olur. Kendini ödüllendirmek mevsimidir şimdi, vakit gelmiştir ve içinde hapsedilen her dilek şımartılmalıdır artık. Buna ne vakit karar verilir, hangi his bizi harekete geçirir bilinmez, bu kabuk değiştirme hali, hala kimliği belirsiz bir kahraman gibi, içimizde biryerlerde gizlidir. Gerektiğinde bize elini uzatır, derin, karanlık kuyulardan bizi çıkarır. Doğru zamanlamayı sevmektedir ve o bizim en değerli sırrımızdır.


Bu farkına varış anından sonra boyutları, şiddeti değişen uyanışlar yaşarız. Normalleşen her gündelik devinim eskiden bir özlem iken sonra dokunabildiğimiz güzel gerçeklerimiz olur. Yağmur artık daha güzel yağıyordur ve ıslanmak demek değildir sadece, yere düşen yaprak, ayağımızın altındaki çıtırtıdan çok daha fazlasıdır. İzlediğimiz film, kendi öykümüzden çalınmış karelerle bezelidir ve tanıdıklığı ile takdire değerdir. Kulağımıza çalınan melodi, kendi dünyamızın fon müziğidir ve tartışmasız bir ahenk içindedir ritmimizle.


Hayat algılanmayı bekler. Yeniden ve defalarca çözülmeyi. Her yıkıntının ya da mutluluğun sonrasında yeniden keşfedilmeyi bekler.


Hayatın hamurunda, her türlü duyguyla yoğrulmuş olmanın ebedi acısı ve katmerli eziyeti bile insanı yüceltir, güzelleştirir ve insanlığını cilalar.


Orta yaş bir insan düşünün hayatının anlarını, notalarını, şimdi yepyeni bir beste ile yeniden besteliyor ve çalıyor kendi şarkısını. Özlemlerim, hayallerim bitmiyor ama renk ve şekil değiştiriyor. Herşey yeniden sözlük anlamını tartışıyor. Küçük mutlulukları rutinlerden ya da alışkanlıklarından çıkıyor. Büyük mutluluklarının sahip olduğu küçük hazineleri olduğunu farkediyor. Kayıpları yeni yaralarının merhemi oluyor. Kazançları ise bitmeyen umudunun meyveleri. Yaşamayı bilmek midir bunun adı ya da hayatı çözmek midir kazancı bilinmez ama insan iç olduğu herşeyin içinde, kendi özünü anlamakla başlar yolculuğuna ve tekrar kendi özüne muhteşem dönüşüyle tamamlar yolculuğunu. Yıkıcı, yorucu, sarsıcı bu silkenişler tadına doyulmaz tadlarla art döner aslına.


Farkında olmanın hangi durağında olursanız olun, bunu size öğreten şeyin ne olduğunu bilin ya da bilmeyin, yaşam yaşamaya değer hayata her yenilgide güzel bir öykünün yeniden yeniden başlangıcı olarak düşünün.. . Tadını çıkarın...