KPSS Coğrafya Maki Nebat Örtüsü MAKİZeytin, mersin, defne, sakız ağacı, demirhindi, mazı, kocayemiş, zakkum, akçakesme, hayıt, pırnal meşesi, katırtırnağı, bodur ardıç, erguvan, süpürge çalısı, taş meşesi gibi bitkilerin yer aldığı çalı topluluğuna maki denir. Bu bitkiler kimi tek, kimi de birkaçı karışık hâlde bir arada görülürler. Maki kışları ılık, yazları sıcak ve kurak yerlerde görülür. Makiler için en tehlikeli mevsim uzun süren yazlardır. Bu mevsimde kuraklıktan korunmak, su ihtiyacını karşılamak için kökler çok derine iner ve yayılır. Buharlaşmayı engellemek için ağaçlar bodur, yapraklar küçük, sert, cilalı, yağlı ve tüylüdür. Ülkemizde Akdeniz nebat topluluğu olarak bilinen maki Akdeniz ikliminin hissedildiği her yerde yayılış gösterir. Bu nedenle kıyıdan çok uzaklaşmazlar ve en gür 0-500 m arasında yer alırlar. Akdeniz Bölgesi'nde kıyı alanlarında yaygın olmakla birlikte, kızılcam ormanlarının tahrip edildiği sahalara yayılırlar. Makiler serbest kaldıklarında hızlıca yayılma özelliğine sahiptir. Akdeniz ikliminin etkili olduğu Akdeniz ve Ege bölgesi kıyıları ile Marmara Bölgesi'nin güney kesiminde yaygın olarak bulunurlar. Kimi kıyı kesiminden iç kesimlerine doğru Seyhan, Ceyhan, Göksu, Aksu gibi vadiler boyunca içerilere sokulabilirler.Ülkemizde bir de ormanların tahrip edildiği kesimlerde oluşan ve yayılan, psödomaki (yalancı çalı) türleri vardır. Bunlar özellikle Karadeniz Bölgesi'nde yayılış göstermektedir. Ancak bu Karadeniz Bölgesi'nde görülen psodömakiler ılıman bir havası olan Karadeniz ikliminin etkisi ile makilerden farklılık gösterirler. Bünyelerinde yağ bağlanma ve yapraklarını sertleştirmeye ihtiyaç duymadıkları gibi yapraklarını rahatça yayarlar, kışın çoğu yapraklarını dökerler ve ortalama 1000 m yükseklere kadar çıkabilirler. Defne, yabanî fındık, kestane, ıhlamur, kocayemiş, yabani çilek, ayı üzümü, sandal, menengiç, akçakesme Karadeniz Bölgesi'nde görülen başlıca yalancı çalı türleridir. Alıntı