Çocuklarda Depresyon Depresyon yalnız büyüklerde görülmez; küçük çocuklar hatta bebekler bile depresyon geçirebilirler. Dikkatli anne-babalar çocuklarını gözlemleyerek yolunda olmayan durumlar olduğunu anlayabilirler ve gerekirse bir uzmana başvurabilirler. Pedagog Yıldız Çakar’a göre depresyonun pek çok fizyolojik ve psikolojik belirtileri var. Çocuğun yaşadığı olumsuzlukların ardından sarsılması ve çok uzun süre menfi olayın etkisinden kurtulamaması dikkatli olmayı gerektirir. Çevreye uyumu, yemek, oynamak gibi günlük alışkanlıklarının ve çevresi ile kurduğu etkileşimin bozulması depresif bir durumun varlığını düşündürür. Depresyon belirtileri mutsuzluk, ağlama, menfi kişilik duygusu, öfke patlamaları, içine kapalılık, suçluluk duygusu, oyundan keyif alamama, yuvaya ya da okula gitmek istememe şeklinde kendini gösterebilir. Ayrıca bazı fizyolojik belirtiler de görülebilir. Uyku ve yeme bozuklukları, kabızlık, çeşitli ağrılar, yorgunluk. Ayrıca psiko-motor rahatsızlıklar diye adlandırabildiğimiz gövde hareketlerinde artış ya da azalış, bilişsel fonksiyonların azalması ya da çoğalması, dilek ve konsantrasyonun azalması, his durumunun gün içinde sık sık değişmesi ve çevresindeki olaylara reaksiyon gösterememe gibi bir sıra belirtiden bahsedilebilir. Kimi içine kapanabilir kimi çok bağırarak konuşabilir, yerinden kalkmadan takıntılı bir şekilde oyunlar oynayabilir hatta uzun uzun boyayabilir. Bazı durumlarda çocuklarda psikosomatik denilen baş ağrıları, astım ya da ten döküntüleri görülebilir. Depresyona yeni doğmuş bebeklerde de rastlanabilir. Annelerde görülen doğum sonrası depresyon bebek-anne ilişkisinin niteliğini bozabilir, bebek annesini aynalayarak onun depresif his durumunu alabilir. Bu durumda ebeveyn bebeği ile daha az iletişime geçebilir, bakımı konusunda bebeğini ihmal edebilir. Yetersiz sevgi ve az kucağa alma bebeğin de depresif özellikler edinmesine sebep olabilir. Belirtileri nasıl olur? Depresif bebekler içe dönebilir, çevrelerine olan ilgileri azalabilir, çevre ile iletişime geçmekte lakayıt olabilirler, uyku ve yeme sorunları yaşayabilirler. Neler Yapılabilir? İlk adım bir mesele olduğunu anlamakla başlar. Daha sonra çocuk neler hissediyor, duyguları neler ve nasıl anlatım bulur? Ebeveyn – çocuk ilişkisi çocuk için ve ebeveyn için yeterince iyi mi? Çocuk annesi ya da bakıcısı ile teselli oluyor mu? Bu soruları sorduktan sonra unutulmaması gereken en önemli mevzu, bahis çocukların dürüstlük ve doğallığa çok ihtiyacı olduğudur. Menfi da olsa olayları müsait bir dille onlara anlatmak ve onların suçu olmadığını belirtmek çok önemlidir. Bebekken annenin çocuğun duygularını tanımlaması ve düzene koyması gerekiyorken, üç yaşından sonra duyguları söze dökmek daha önem kazanır.