Kontrolsüz güç, güç değildir Ne istediğini bilmek, aradığımızı bulduğumuz zaman, anlamamız açısından önemli. Aşk mı, sevgi mi sizce? Hangisi daha huzur verici bir duygu? Aşk cesaret ister. Aşk acıtır. İnsanın ayaklarını yerden keser. Sağlıklı düşünmemizi engeller. Karşımızdakinin en kötü tarafını bile hoş görürüz. Biliyorsunuz bakmakla görmek ayrı şeylerdir. Aşkta insan sadece bakar, görmez olur. İnsanı sosyal hayattan koparır. Sadece onu düşünürüz. Hayat adeta durmuş gibidir. Panik girişken bile yaşayabiliriz. Beynini yer kemirir. Sadece tek dilek vardır. Ona kavuşmak, onunla beraber olmak ve ona dokunmak. Şartlar ne olursa olsun vazgeçmeyiz, her türlü şarta hazır olduğumuzu hissederiz. Hiçbir yanlışını eleştiremeyiz, çünkü zannederiz ki uçup gider elimizden. Tartışmaya bile korkarız. Hatırlar mısınız bilmiyorum bir lastik firmasının reklamı vardı. “Kontrolsüz güç, güç değildir” Geçenlerde bir arkadaşla sohbet ederken şöyle bir anlatım kullanmıştı. Çok hoşuma gitmişti. “KONTROLSÜZ TEK GÜÇ VAR...O DA AŞK.” Evet gerçekten çok doğru. İnsan aşık olduğu vakit kontrolünü kaybediyor. Ama tekrar de harika bir duygu. Oysa sevgi nedir? Daha sağlıklı, ayakları yere basan bir duygu. Bir insanı hatalarıyla beraber sevmektir. İşte gerçek olan da budur bence. Çünkü onu olduğu gibi kabul etmişsinizdir. Değiştirmeye çalışmadan, kişiliğini bozmadan onu bir bütün olarak sevmek. Yani kendine benzetmeden, farklı bir insan olarak kabul etmektir. Oysa hepimiz “O”nu hep değiştirmek için uğraşıyoruz. Hayalimizde yarattığımız sevgiliye benzetmek için çaba sarf ediyoruz. Belki gerçek aradığımız o değil. Bazı tarafları iyi ama bizim şablonumuza uymuyor. O vakit küçük küçük değiştirmem lüzumlu diye düşünüyoruz. İşte çatışma orda başlıyor. Gerçek sevgi onu olduğu gibi kabul ettiğimiz andır. Ya da olduğu gibi kabul etmekten rahatsızlık duymadığımız andır. Eğer farklı oluşundan rahatsız isek doğru bir tercih yapmış sayılmayız. Ne istediğini bilmek, aradığımızı bulduğumuz zaman, anlamamız açısından önemli. İşte o sevginin tadına doyum olmaz. Sevginin üremesi gereklidir. Eğer kişiler birbirini pozitif olarak etkileyebiliyorsa iyi bir şeyler vardır o ilişkide demektir. İnsan birbirinden etkilenmeli. Güzel olan huyları birbirinden kapıp, hatta kendini değiştirmeli. Ama bunu sadece kendi istediği için yapmalı. Sizinle sevgiliye hitaben yazılmış bir kitabın ön sözünü paylaşmak istiyorum. NLP adlı kitabın yazarı Nil Gün yazmış; “Dostum, tek sevgilim, ruh eşim, yaşam ve iş partnerim, aynam, oyun arkadaşım Saim’e. Bu kitap da diğerleri de senin desteğinle yazıldı ve yazılacak. Bilgisayar başındayken kahvemi, yemeğimi getiren sendin, tembellik etmeye teşebbüs ettiğimde beni çalışmaya teşvik eden sendin, öpücüklerinle yorgun saatlerimi canlandıran sendin. Yaşamımın her boyutunda yaratıcılığımı doğurttuğun ebemsin. Sevmeyi ne güzel biliyorsun. Seninle sürekli çoğalıyorum. Seni kendimi sevdiğim kadar seviyorum.” Sözcükler ne kadar anlamlı değil mi? Kelimeler nasıl özenle seçilmiş. Duygular bundan daha iyi nasıl anlatılabilir ki. Saygılarımla,Tülay Bilin