Ölüm Olayı

**NurPeri** · #1 10.Nisan.2019, 20:52

Ölüm olayının belirgin özelliği, insan varlığını oluşturan ilkelerden her birinin kendi plânına art dönme eğilimi göstermesidir.

İnsan varlığını yukarının ve aşağının sürekli akımlarının birleşmesi vasıtasıyla yeryüzüne sabitleşmiş bir kıvılcım hâline dönüştürmüş olan bir bağ vardır ve bu bağ sona erer; akım ne aşağıdan yukarıya ne de yukarıdan aşağıya geçemez ve güç hatları da yön değiştirirler ("yukarı" ve "aşağı" sözcükleri burada sembolik anlamda kullanılmışlardır ve yalnızca değişik vibrasyonel plânları temsil etmektedirler).

Ölüm olayı tamamlanmıştır; organik sıvılar pıhtılaşmış, iç organların faaliyeti durmuştur; gövde artık soğumuştur; yaşamsal ahenge katılmalarını temin eden bağdan mahrum kalmış olan fiziksel hücrelerin her biri kendi özerkliğini yeniden ele geçirecektir; ve başlangıçta hiyerarşiye bağlı olan her bir hücrenin özerk hâle gelmesiyle bedende çürüme ve dağılma (ayrışma, bozulma, çözülme) oluşacaktır.

Henüz yaşarken, bu vaziyet bedende çıban ya da kanser olarak ortaya çıkar, ölüm sonrasında ise dağılma (bozulma, çözülme, ayrışma) şeklinde tezahür eder; aynı şeyler gövde için olduğu kadar cemiyet yaşamında da geçerlidir. Bu dağılma sebebiyle fiziksel hücreler kendilerini oluşturan ilkelere art dönerler.

Bedenin toprağın altına gömülmesi olayını ele alalım. İnsan varlığının kemiklerine ait olan hücreler, mineral olan her şey gibi uzun süreli ve ağır seyreden bir evrim sürecine tâbi olmak gibi belirgin bir karakteristiğe sahiptirler; iskelet içinde uzun bir süre değişmeden kalacaklar ve ait oldukları fizik varlığın ölümünden ancak çok uzun vakit sonra mineral planındaki hücrelerin evriminin yöneticisi durumuna yemden geleceklerdir. Yeryüzü mineral varlıklarının insan kemiği durumuna gelmelerinin büyük ödülü de budur ve bu mineral enkarnasyonun süresi fizik bedenin kendi süresini çok aşar.

Kasların ve vejetatif organların hücreleri bitkisel plâna art dönerler ve burada bir defa daha yine edelim ki, yeryüzüne ait olan ve bir insan bedeninden geçmiş olan her hücre daha ileride temas hâline geçebileceği tüm yeryüzü hücrelerinin yöneticisi olur, çünki her şey zekidir ve tanrısal ruh her yerde dolanmaktadır. İnsan varlığındaki sıvılar çeşitli yollardan yeryüzü sıvılarına art dönerler, gazlar da yeniden atmosfere karışırlar.

Bedenin yakılması olayı, vejetatif organların ve kasların hücrelerinin büyük bir bölümünü doğrudan doğruya atmosfere art döndürür; ve gerek nebat gerekse de mineral olarak yaşamakta olan yeryüzü varlıkları bu hücreleri solunum vasıtasıyla gaz hâlinde içlerine çekecekler ve reenkarne edeceklerdir.

Ayrıca, kül hâline dönüştürülmüş olan mineral hücrelerinin evrimi de kaydadeğer ölçüde ilerlemiştir; ancak bedenin yakılması işleminde, şayet astral ilkeler tamamıyla serbest kalmamışlarsa, ciddî tehlikeler mevcuttur.