Enver Paşa'nın Sarıkamış seferi Birinci Dünya Savaşı sırasında Kafkas Cephesi’nde Rusları oyalamak, böylece Almanlar’ın devinim alanını rahatlatmak isteyen Başkomutan Vekili Enver Paşa'nın Üçüncü Ordu ile 22 Aralık 1914'te başlattığı Sarıkamış harekatı Ruslar karşısında büyük bir yenilgi ve çok sayıda askerin kaybıyla sonuçlandı. Dondurucu hava şartları gözönünde bulundurulmadan çıkılan harekatta, 90 bin Türk askeri donarak hayatını kaybetti. Bu cennet vatanın bekası için çıktılar yola,Binlerce Mehmet im ayrıldı üç ayrı kolaAllahuekber dağlarında verildi mola,Yollar, Çanakkale’ye, Yemen’e, Sarıkamış’a… Üçüncü ordunun seçilmiş doksan bin eri,Cennetlik bir ordunun bu son bir seferi,Geriye dönmeyecekmiş meğer tek bir neferi…Mahşere kalmıştı yine, düğünleri, tüm ümitleri… Soğuktan buz tuttu gözleri, tükendi ani dizlerin feri,Sarıkamış ta kaldı, Mehmet’lerin o nur bedenleriToprak ağır bir bedelle almıştı, o dağ gibi Koçyiğitleri, Mehmet’im bir başka uykuya dalmıştı burada,Kurban verilmişti doksan bin nefer vatana, yurda,Bu aziz vatanı vermediler o namert çakala kurda,Ruhları hala nöbettedir Çanakkale’de, Sarıkamış’ta… Dedi ki Mehmet’im;Biz bu ordunun savaş erleriydik geldik buraya,Hiç gönül koymadık ki biz, yâre, yarene özlem sılaya,Göğsümüze değmedi, ne top, ne de bir mermi,Düşündüm bir an, yarasız asker cennete böyle gider mi?Eğer yurt içinse bu mübarek sefer, yaralı, yarasız bütün neferler,Hiç şeksiz şüphesiz cennetin bağrına gidermiş meğer… Bir ara tüfeğim, yüküm kaydı omuzlarımdan,Tutmak istedim tutamadım, sıyrılıp kaydı avuçlarımdan,Haksız bir medet ummuştum, kanı donmuş parmaklarımdan,Buzdan bir düşman tutmuştu sanki ayaklarımdan…Sesimizi duymaz olmuştu artık hiçbir komutan,Dizleri kilitlenip ayakta ölmüştü çavuşum Osman…Yavaş yavaş örtülüyordu üstümüze kardan bir yorgan… Hiç bilmediğimiz tatlı bir uyku sarmıştı gözlerimizi,Helallik için söyledik birbirimize son sözlerimizi…Hayret! O Şimal rüzgârları öpüyor gibiydi tenlerimizi,Son anda melekler şefkatle ısıtıyordu üşümüş ellerimizi… Baktım, karların içinden göründü anamın o nurlu yüzü,Bakıyordu bir yerden eşimin o ceylan sürmeli gözü,Duydum,“Yavrum haydi gel” der gibiydi babamın sözü,Artık Sarıkamış olmuştu bize, bir nur denizi…Meleklere gamze olacakmış meğer yüzlerdeki buzların izi,Sarıkamış ta bedenlerle, cennette ruhlarla bekleriz sizi… Zaman haklı çıkardı, eşim cennete gitti diyen nenemi,Cennetteki törende gördüm, 93 Harbine giden dedemi…Dün akşam cennete bir başka şehitler ordusu geldi yeniden,Yüzleri Ay gibi parlıyordu, bazen Çanakkale’den, bazen Yemen’den.