<b>Tunceli Yöresi Düğün Gelenekleri</b><br /> <br /> <br /> <br /> <br />Evlenme :<br />Küçük farklılıklarla da olsa aşağıda anlatılan evlenme gelenekleri geleneksel bir köy düğününü anlat?m etmektedir. Ancak günümüzde toplumsal yapı çok hızlı bir değişiklik yaşadığından ?ehir merkezleri bir yana köylerde dahi aşağıda anlatıldığı şekilde bir düğün görmek derhal derhal olanaksız gibidir. Ancak geçmişte de kalsa bilinmesi açısından geleneksel bir evlenme olayı aşağıda anlatıldığı gerçekleştirilmektedir.<br /> <br />Kız İsteme (Dünür Gitme)<br />Evlenmeler geleneğe göre görücü usulde yapıldığı için erkek tarafı beğendiği kızın ailesine dünür gönderir. &quot;Allah'ın emri peygamberin kavli ile&quot; kızı ailesinin büyüğünden ister. Eğer yanıt müspet ise iki yan arasında söz kesilir ve aralarında nişanın şartları konuşularak bir tarih üzerinde anlaşmaya varılır.<br /> <br />Nişan<br />Erkek tarafı nişan hazırlıklarını gördükten sonra belirlenen tarihte ileri gelen bazı yakınları ile beraber kızın tarafına gider. İki yan arasında sohbet devam ediyorken müsait bir ortamda erkek tarafı yine Allah'ın emri ile kızı oğlana ister. Müspet yanıt geldikten sonra nişan için getirilen takılar takılır. Şerbet içilir daha sonra kız babasından şartlarının ne olduğu başlık parası isteyip istemediği sorulur. Kız babası günün şartlarına göre belli oranda başlık ister. Oradaki cemaat erkek tarafının mali durumuna göre itirazda bulunur ve başlık parasının makul bir düzeye indirilmesi istenilir. Neticede arabuluculuk yapan hatırlı kişilerin yardımı ile başlık konusunda uzlaşma sağlanır. Kız tarafı aldığı bu başlık parasının aka bir bölümü ile kızının çeyiz ve düğün masraflarını karşılar. Daha sonra düğün günü konuşulup karara bağlanır ve arkasından misafirlere kız evi tarafından a? verilir. Anlaşma sağlanmadan kız tarafının yemeği yenmez ters takdirde a? protesto edilir. Nişana uzaktan gelinmiş ise o gece konuk kalınır. Yakın ise herkes evine döner.<br /> <br />Düğün<br />Düğün gününden birkaç gün evvel erkek tarafından kız evine elçi gönderilir. Herhangi bir olumsuzluk olup olmadığı sorulur. Engel bir vaziyet yok ise davetiyeler (mum) hususi görevliler kanalı ile dağıtılarak düğün günü duyurulur. Geleneğe göre düğünler davul-zurna eşliğinde üç gün üç gece devam eder. Düğünlerin Salı günü başlayıp Perşembe günü akşamı bitirilmesine itina gösterilir veya Cuma günü başlar Pazar günü akşamı son bulur. Düğün Salı günü başlayacaksa en geç bir gün önceden iki tarafın anlaştığı şekilde bir veya iki tane küçükbaş hayvan tereyağı şeker çay tuz ve yeterince un erkek tarafınca hazırlanır ve kız evine gönderilir. Davetliler erkek tarafına giderlerken düğün evinin dışında davul-zurna ekibince karşılanır. O sırada davulun üzerine nakit atılır. Akşam yemeğinden evvel davul-zurna kapı kapı gezip komşuları düğüne ça?r? eder. Salı günü erkek tarafı kendi çevresine kız tarafı da kendi çevresine akşam yemeğini verir ve davul-zurna eşliğinde eğlenirler. Çarşamba günü erkek evinin bayanlarından asgari beş-altı kişi geleneksel giysileri içerisinde atlara binerekkalabalık bir davetli gurubu ile beraber gelini almak üzere kız tarafına giderler.<br /> <br />Kız tarafı erkek tarafından gelen davetli gurubunu karşılarken her aile gücüne göre üç ile beş kişilik guruba sahip çıkarak sen bu akşam benim misafirimsin der ve misafirini evine götürür. Bir çay içirerek konaklama yerini gösterir. Daha sonra beraberce düğün evine giderler. Düğün evine çevreden giden becerikli davetliler tarafından çeşitli seyirlik oyunları düzenlenir ve davul-zurna eşliğinde yöresel kamu oyunları oynanır. Akşam olunca herkes davetli olduğu eve giderek akşam yemeğini yer ve isteyen yine düğün evinde eğlenmeye gider. İsteyen konakladığı evde istirahat eder.<br /> <br />Sabahleyin kız tarafı gelini hazırlarken bir yandan da kızın çeyizleri genişçe bir odada cemaatin önünde açılıp sayım dökümü yapılır. Bu arada bilir kişilere sorularak eşyaya değer biçilir ve bir tutanakla karşılıklı imza altına alınır. Ancak eşyanın değeri genelde normalin hayli üzerinde fiyatlarla yazılır. Bunun amacı ileride eşler arasında bir huzursuzluk ya da ayrılma durumunda gelinin kendi eşyasını alabilmesidir. Bu bir bakıma bir çeşit sosyal güvence olarak kabul edilmektedir. <br /> <br />Daha sonra hazırlıklar tamamlanır ve davul-zurna ekibi gelin çıkarma havasını çalmaya başlar ve bir yandan atlar hazırlanarak gelin beklenir. Tam bu sırada gelinin kardeşi ya da bir yakını gelin için hazırlanan ata binerek bahşiş ister. Bahşişini almadan attan inmez. Daha sonra gelin geleneksel giysileri içerisinde ata bindirilir. Adetlere göre gelinin bindiği atla arkadan gelen yengenin atı arasından uğursuzluk sayıldığından kimsenin geçmemesi sağlanır. Bunun için güvenilir bir kişiye atın kuyruğu tutturularak yol boyunca yürütülür.<br /> <br />Erkek tarafına gelindiğinde gelinin atı bir köy damının altında bekletilir. Damat sağdıcı ile beraber evin damına çıkar ve elindeki elmayı gelinin başına atar. Yanında harmanlayıp götürdüğü şeker buğday bozuk nakit gibi karışımı aşağıda bekleyen topluluğun üzerine serpiştirir. Bolluk bolluk ve sevinç getirmesi dileği ile atılan yiyecek ve paraları kapmak için çocuklar birbirleriyle yarışarak toplamaya çalışırlar. Nihayet damat damdan indikten sonra köyün gençleri tarafından espri olsun diye kimi sulanır kimi de tekme tokatla gerdeğe gönderilir. Ertesi gün gelinin evinde duvak açılır ve hanımlar yüz görümlüğüne giderler. Böylece evlilik süreci tamamlanır.<br /> <br /> <br /> <br />Alıntı.<br />