Kim daha çok özlenebilir ki? Hangisi daha çok kimden çok, uğrunda yolu serüven görüp aşmak için, canla başla mücadele eden
iki sevginin hangisi daha kıymetlidir ki? Seven, sevdiren ya da sevdirmeye çalışan.. Önemlidir hisler her iki taraf için de
birisi için çok, kimisi için daha da çok.. Ama önemlidir hisler ve tabiki niyetler.. Zaman her halükarda bit tadımlık bile
olsa tadımlık bir sevgi yudumunu yaşatmıştır oysa; Sevginin adına sevgi duymak işte..

Özlemek, en derininden hatta en uzağından ya da boşver en yakınından dibine kadar özlemek işte.. Benim işim, benim sevdiğimin
adının sevgi olması kadar, özlemek işte.. Ne kadar da güzel, öyle ya.. Ufuk çizgisinin rengini, resmen kendine vermiş,
sırf yolunda çizgileri aşıp, engel görmeyen aşıklar gibi.. İşte Sevginin Adına sevgi duydum.. Belki adını sevgi bildiğim,
en güzel şeydi.. Bana hayat veren, bağışlayan en güzel günlerimi yaşatan, ve yaşatmasına sebep olan.. Ben Adını Sevgi koydum..
Evvelce zamanlar öncesinde; Bir çiftlikte oturuyordum.. Günüm öyle şeffaf öyle aydınlık doluydu ki, akşamın gündüze döneceğini
hissediyor aslında öyle sanıyordum.. Hava güzel, doğa adeta büyüleyici bir tarafı vardı Aşk'ın da.. Çoğu zaman bahçe de
çiçekler, böceklerle ilgileniyor, kalan zaman da düşüncelerimi onlarla ettiğim birebir sohbeti sayfalara döküyordum..
chat sayfalarında anılar güzeldir. komşumun o güzel penceresinden bakan Ay ışığı yüzlü, adeta bana melekleri anımsatan iki çift
göze hapsolana kadar öyleydi... İşte artık o benimdi.. Benim! Bu arada ben çok çekingeç ve utangaç birisiydim.. Hele ki,
Benim olana birşey besliyorsam içim de, dillendirmesi adeta zordu.. Ama çivi, çiviyi söker misali, İçimdeki Sevginin Adına
Sevgi duyunca; Bende söküldüm bir nebze.. Başka atıyordu kalp, Başka yaşanıyordu bu şehir herşey başkaydı ama, Bir tek
Onun evli olması başka değildi.. Çünkü zordu, ayrılıktı, imkansızdı sonra ne mi oldu? İmkansız Aşk doğdu..

O güzel bahçemin tüm çiçekleri, gülleri soldu.. Böcekler öldü. Artık Hava güzel değil, Doğa mis kokmuyor.. Artık burnum da hep
bir ölüm, hep bir kan kokusu.. Sahi ölmüş müyüm ben? Yoksa Aşk mı öldü?