AB Hukuku Ders Notları AB hukuku “entegrasyon hukuku” olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu açıdan ele alındığında bu hukuk sistemi federal ya da konfederal bütünleşme olgusuna kadar uzanan bir sürecin hukuksal altyapısını düzenler. Dolayısıyla AB hukuku Bir-lik’e üye devletlerin milli egemenlik yetkilerinin bir bölümünü örgüte devretmeleri üzerine kuruludur. Bu sonuç, AB hukuk normlarının üye devletlerde mecburi biçimde uygulanmaları gereğini gündeme getirir. Buna karşılık uluslararası hukuk devletlerin egemen eşitliği üzerine kuruludur ve egemen yetkilerin devri söz konusu değildir. Bu ünitenin ilk amacı, yeni hukuk düzeninin geleneksel uluslararası hukuktan farklılıklarını ortaya koymaktır. Yine uluslararası hukuktan farklı olarak AB hukuku, kendine özgü bazen özellikleri olan bir hukuktur. İşte bu nedenle bu ünitenin amaçları arasında anılan özellikleri de vurgulamak gerekmiştir. Bunlar; AB hukukunun uluslarüstü niteliği, AB hukukunun üye ülkeler hukuk düzenlerine önceliği, bazen durumlarda AB hukukunun, başkaca bir iç hukuk düzenlemesine gereksinme duymaksızın üye devletlerde doğrudan doğruya uygulanması ve doğrudan tesir doğurması gibi uluslararası hukukun yabancısı olduğu konulardır. Bu bölümde bu kavramlara açıklık getirilmiştir. AB hukuk sisteminin kendine özgü kaynakları vardır. Zaten AB hukuk sistemi bu kaynaklara dayalı olarak kalıcılığını sürdürür. Bunların ilki ve en önemlisi, birincil kaynak dediğimiz ve üye devletler tarafından imzalanan “kurucu antlaşmalardır. Bunlar Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu, Avrupa Ekonomik Topluluğu ve Avrupa Atom Enerjisi Topluluğu’nun kurucu antlaşmalarıdır. Ancak, ilerleyen yıllarda bu antlaşmaların günün koşullarına uyarlanması için değiştirilmeleri ve güncellenmeleri gerekmiştir. İşte, Katılma Antlaşmaları, Tek Avrupa Senedi, Maastricht Antlaşması, Amsterdam Antlaşması, Nice Antlaşması gibi bazen antlaşmalar bu üç kurucu antlaşmayı vakit içinde değiştirmişlerdir. Bu antlaşmalar da AB hukukunun birincil kaynakları arasında yer almaktadır. Günümüzde tüm bu Antlaşmaların yerini saha Avrupa Birliği Antlaşması ile Avrupa Birliği’nin iş*leyişine Dair Antlaşma, AB hukukunun birincil kaynaklarıdır Bu ünitenin bir amacı da bu hukuk kaynaklarını okurlarına verebilmektir. Birincil hukuk normları olan “antlaşmalar” dışında, AB hukukunun tekrar kendine özgü “ikincil hukuk normları” vardır. Tüzükler, yönergeler ve kararlar olarak anılan bu normlar, belli bir hiye-rarşik sıralama ile yöneldiği devletleri, AB kurumlarını ve gerçek ya da tüzel kişileri bağlarlar. Tüzükler (règlements), milli parlamentolardan çıkmış yasalar gibi hukuksal sonuç doğururlar ve uygulanmaya konulmak bakımından bir milli norma gereksinme duymazlar. Yönergeler (directives), varılacak sonuçlar bakımından üye devletleri bağlar ancak üye devletlere bu yönergeleri uygulamak bakımından bir iç hukuk düzenlemesi yapma olanağı tanımıştır. Kararlar (décisions) ise yöneldiği gerçek ya da tüzel kişileri doğrudan bağlar. AB hukuk sistemi içinde son radde önemli olan bu ikincil hukuk kaynaklarının okurlara anlatılması da bu ünitenin bir başka amacıdır.