Kendine Tutsak İnsanlar
 

<b>Kendine Esir İnsanlar</b> <br /><br />İnsanlar sebep kalabalıklarda kayboluyor sürekli ve sebep üzgünler? <br /><br />Kendi hikayelerinin tutsağı onlar.Herkes yaşamın asıl anlamının, <br />sunulanı yaşamak olduğuna inanıyor.Yani ellerine verilmiş bir<br />planda yaşıyorlar bilerek ya da bilmeyerek.Bu olanın kendi planları mı <br />olduğunu, yoksa bir başkası için mi yapıldığını asla sorgulamıyorlar.<br />Deneyimler, anılar, diğer insanların fikirlerini, sadece gözleriyle <br />gördüklerini kalıplaşmış bir çevrede dönerek topluyorlar, hayatlarına <br />katmak için, ya da bunların kendi hayatları olduğuna inanabilmek için...<br />Bu belki de başa çıkabileceklerinden çok daha çok oluyor.Ve işte bu <br />nedenle hayallerini unutuyorlar....<br /><br />Karşıtlık bir tür özdeşliğe dönüşüyor..yani karşı oldukları ve <br />belki de inanmadıkları ve asla istemedikleri hayatları yaşıyorlar...<br />ve daha beteri bu yaşadıkları hayatla özdeşleşiyorlar.<br />Mutsuzlar çünkü bir hayallerini gerçekleştirmek yerine sıcak<br />koltuklarında kendilerine sunulanı, toplumun doğrularını, inançlarını,<br />devletin dayatmalarını yaşıyorlar...<br />Mutsuzlar çünkü mutlulukları maddeye bağlı, ve kimi bu<br />madde hayatlarının tek amacı oluyor..yazık hayatlar, paramparça<br />yürekler, esir olmuş beyinler...<br />Tutsak olmuş hayatlar, esir olmuş kısa, hüzünlü, mutlu, <br />mutsuz hikayeler...<br />Kendi hikayelerinin tutsağı olanlar...<br />Kendine esir insanlar...