Fiedler (1961) tarafından geliştirilen bu model, liderin kişilik özelliklerini öne çıkaran etkileşimsel bir liderlik anlayışıdır. Model, liderin diğerlerini algılayış tarzını temel almaktadır.

Fiedler'in araştırmalarına göre, çeşitli liderler, beraber çalışmaktan hoşlandıkları ve hoşlanmadıkları kişileri tanımlama bakımından birbirinden farklılaşmaktadır. Bu iki grubu kişilik özellikleri bakımından birbirine az çok eş olarak algılayan liderler, 'zıtları eş algılama' (ZAB) düzeyleri yüksek liderlerdir; bunlar, çalışmaktan hoşlanmadıkları kişileri de müspet bir şekilde tanımlayabilir ve kişi olarak beğenebilirler, dolayısıyla şef olarak herkesi memnun etmeye eğilimlidirler.

ZAB düzeyi düşük olanlar ise, beraber çalışmak istemediği, iyi çalışmayan öbek üyelerini, kişi olarak da beğenmez, menfi özelliklerle tanımlar. Herkese aynı muamelede bulunmaz. Bu iki şef tipinden ilki kişi eğilimli, ikincisi iş eğilimli şef tipidir.

Fiedler'e göre bu şef tipleri, lider-üye ilişkileri, işin yapısı ve özellikleri, liderin statüsü gibi üç koşula bağlı olarak etkili veya etkisiz olabilmektedirler. Liderin astlarıyla ilişkileri uyumluysa, işin yapısı belirginse, şef güçlü bir konumdaysa, grupta liderlik için ortam uygundur. Liderlik tipi ile ortamın uygunluğu arasında karmaşık bir ilişki vardır. Ortamın en çok ve en az müsait olduğu uç durumlarda işe yönelik lider, ara durumlarda ise kişiye yönelik şef daha başarılı olmaktadır.