Panik Atak'tan Nasıl Kurtuldum?

386 KERE KALP KRİZİ GEÇİRDİM...

Evet! Ama hiçbirinde de ölmedim! Çünkü onlar yürek krizi değil,panik ataktı!Sadece ben onları yürek krizi ve ardından direkt ölüm olarak algılıyordum!Kulunuz, 1989-1993 yıllarını tam bir panik halinde yaşamış bir panikzede.Bir ex-panik hastası! 4 yılını boşa harcamış bir panik girişken kurbanı!Ama o atakları boşu boşuna yaşamamışım,meğer tedavisi varmış! Diyeceğim o ki,bu berbat şeyden hepiniz kurtulabilirsiniz!

Ben Oya Özdilek.10 yıl boyunca Posta Gazetesi'nin sağlık sayfası editörlüğünü yaptım.Bu sayfayı yapmam boşuna değildi.Çare bulamadığım panik girişken dönemimde,bana neler olup bittiğini anlamak için,gece gündüz tıbbi yazılar okurdum.

Şaka bir yana ben bu illeti 4 yıl yaşadım ve sonra ne olduğuna karar verilir verilmez yendim.O dönemde panik girişken terimi bile olmadığı için bu süreç bu kadar uzun sürmüştü aslında.Şimdi panik ataklılar sayıca müthiş çoğaldı.Allahtan olayın ne olduğu biliniyor artık.Hiç dert etmeyin yani,siz de kati iyileşeceksiniz...

En yakın arkadaşlarımdan Nil Soysal hayatında beni ilk gördüğü anı asla unutamıyor.Beni hayatında ilk kez 1989'da,bizim Kadınca dergisinde işe başladığı gün,hatta işe başladığı dakika görmüş.Kadınca'da ilk günü olduğu için heyecanla derginin bulunduğu bölüme adım atmış ki,ben derginin ortasında,yerde boylu boyunca uzanıyormuş.Ne bağırıyormuşum,ne ağlıyormuşum...Sadece hani derler ya,iki seksen yere uzanmış,tavana bakıyormuşum.Muşum diyorum,çünkü ben onun dergiye ilk geldiği anı hatırlamıyorum hiç.Çünkü tesadüf bu ya,ben o sırada yürek krizi geçiriyordum...

Nil bir an donup kalmış,ne yapacağını şaşırmış,eli ayağı titremeye başlamış.Sonradan şöyle diyor: "Ben dergiye bir girdim ki,insanlar masalarında çalışıyorlar,bazıları ortalıkta geziniyor.Bir de yerde bir kadın yatıyor.Ama işin ilginç tarafı,kadınla kimsenin ilgilendiği yok.Ne kimse nabız sayıyor,ne de bayıldı mı acep diye telaş ediyor,herkes normal hayatını sürdürüyor.Fakat daha da ilginci,bazı insanlar,ellerinde gazeteler,dergiler,salonda yürüyüş yapıyorlar,sonradan Oya olduğunu öğrendiğim kadının oraya gelince gayet sakin,üstünden atlayıp geçiyorlar,yürüyüşlerine sohbetlerine devam ediyorlar."

Yeni gelen Nil'in bana aval aval baktığını görenler,yanına yaklaşmışlar,"yok" demişler,"merak etmeyin,bir şeyi yok.Sadece yürek krizi geçiriyor.Yani kendisi geçirdiğini sanıyor.Oluyor böyle arada.Son birkaç gündür,arada bir böyle yürek krizi geçiriyor işte.Neyse siz sinirinizi bozmayın.Hoş geldiniz,hayırlı olsun."

Oysa ben o anda yürek krizi filan geçirdiğimi sanmıyordum,resmen BİLİYORDUM!Emindim yani!Kalp krizi geçiriyordum ve birazdan da son nefesimi teslim edecektim.Yerde öyle boylu boyunca yatmamın nedeni,kalp krizi geçiren bir kişinin yerinden kıpırdatılmaması gerektiğini bilmemdi.Evet,ben kendimce her türlü önlemi alıyor ve kıpırdamadan yatıyordum.Şu anda yürek kirizi geçiriyor olduğumu,daha önce gerçekten yürek krizi geçirmiş ve deneyimli olduğumdan biliyor değildim.Sadece...Sadece bu kez o kadar aşikardı ki!Nefes alamıyordum.Göğsümde bir sıkışıklık,bir baskı vardı.Hani derler ya,üzerime bir fil oturmuş gibi!Arada birde kalbim duruveriyordu.Tık tık atıyor,sonra bir an duruyor,sonra birdenbire ve yeniden başlıyordu.Anlıycağınız kalbim tekliyordu resmen!Ayrıca nabzım o kadar yüksekti ki,belki saysanız dakikada 150 atıyordu.Oysa bu hal birdenbire başladığında,masamda sakin sakin oturmuş,yazı yazıyordum.Öleceğim kesindi ve ölmek istemiyordum.Ben daha yaşamak istiyordum.Ama heyhat,kaderimde yürek krizinden ölmek varsa,ne yapabilirdim ki!Ayrıca zaten enfarktüsü hak etmiştim ben!Bir kere,yıllardır günde bilmem kaç paket sigara içiyordum.Damarlarım kimbilir nasıl tıkanmıştı!Ayrıca oldum olası telaşlı,endişeli bir insandım.Yani stres katsayım yüksekti.E,daha ne oldun du!İşte o zalim olayda başıma gelmişti!

O anda hissettiklerimi,şimdi anlatıyorum ya hani,böyle birşey yaşamamış olanlar asla anlayamazlar.Çekilen korkunun büyüklüğünü,yaşanan bedensel semptomları geçekten düş bile edemezler.Bu tür bir durumu yaşamış olanlara ise söyleyeceğim iki sözcük yeter: Panik Atak!Evet,ben o anda bir panik girişken geçiriyordum!Yalnız o dönem için çok önemli bir faktör,o günlerde "panik atak" deyiminin kimse tarafından bilinmemesiydi.Çevremdekiler bana delirmiş gözüyle bakıyordu.Annemle babam "Biricik kızımıza ne oldu?" diye üzüntüden mahvolmuşlardı.Bense,kendi gözümde,sadece yürek krizi geçirip ölecek bir kurbandım,o kadar!

Gerçekten şu panik girişken lafının bile kıymetini bilin!Yani halinize şükredin."Panik girişken yaşıyordum" diyebilmek bile büyük bir lüks çünkü.Çünkü zavallı ben,1989 yılında,henüz Türkiye'de "panik atak" diye bir terim,bir kavram yoktu.Anlayacağınız,o zamanlar ben ne yaşadığımı bile bilmiyordum.Kimselere derdimi anlatamıyor,yaşadıklarımın,hissettiklerimin gerçek olduğunu kanıtlayamıyor,derman bulamıyordum.Zaten bence Türkiye'de psikiyatriye "panik girişken kavramı" benim sayemde girdi.(Bunun için Taksim meydanına heykelimi dikme kararınızı şükranla karşılıyorum-hiç tevazu filanda gösterecek değilim).Abartmıyorum.Tanıdığınız bütün yaşını başını almış hekimlere sorabilirsiniz,söylediklerimin teyidi için.Yıllar 1989-90-91-92...