Sevgililer gününün mitolojik öyküsü

**NurPeri** · #1 10.Nisan.2019, 20:46

Aziz Valentine´ın öyküsü III. Yüzyıl´dan gelir. O dönemde Roma tahtında İmparator II. Claudius vardı, "Zalim" adıyla tanımlanan Claudius aşırı savaş ve askerlik tutkunuydu, her yetişmiş erkeğin muhakkak asker olmasını istiyor ve kimseye göz açtırmıyordu. Öylesine ileri gitmişti ki, askerliğe mani oluyor düşüncesiyle evlenmeyi dahi yasakladı. Gençler şaşkındı, kimse sevdiği ile birlikte olamıyor, Roma kenti sayısı gittikçe artan ve ırak ülkelerde ölen sevgililerinin ardından ağlayan kadınlar ve kızlarla dolmuştu. Kısacası aşk yasaklanmıştı. Bu sıralarda İmparator tüm Romalılar´ın 12 tanrıya tapmalarını ters halde davrananların ve özellikle de Hıristiyanlar´la ilişkiye girenlerin ölümle cezalandırılacaklarını emretti. Bu emre uymayanların arasında Aziz olarak kabul edilen filozof Valentinus´da vardı, gezerek dinsel vaazlar veriyor ve İmparator´un hatalı olduğunu anlatıyordu. Sonunda yakalandı ve hapse atıldı. Valentinus´un hapiste olduğu günlerde yaşananlar efsaneye dönüşerek günümüze kadar ulaşmıştır.

Hapishaneyi korumakla görevli gardiyanın kızkardeşi Julia´nın gözleri doğuştan görmemektedir, gardiyan Valentinus´un anlattığı İsa ilgili öykülerin arasında körlerin gözlerinin açıldığını öğrenince, kardeşini gizlice Valentinus´un yanına getirir. Julia çok güzel ve zeki bir kızdır. Günlerce birlikte olurlar, Valentinus ona Roma tarihini, doğanın yapısını, aritmetiği ve Tanrı´ya yönelmeyi öğretir. Julia, dünyayı Valentinus´un anlattıklarıyla görür, onun bilgeliği ile aydınlanır, güçlenir ve teselli bulur. Bir gün sorar; "Valentinus, Tanrı gerçekten dualarımızı duyar mı?", Aziz gülümser; "Evet, herbirini.", Julia; "Her sabah ve her gece ne için dua ettiğimi biliyormusun? Görebilmek için dua ediyorum, senin bana anlattıklarını görmeyi çok istiyorum.", Valentinus; "Tanrı bizim için en iyi olanı yapar, kafi ki buna inanalım." der. Julia, yere diz çöker ve; "Böylesine inanmak istiyorum, yardım et." der. Beraberce duaya başlarlar. Birden hücrenin içersi altın renkli bir ışıkla aydınlanır ve Julia haykırır; "Valentinus, görüyorum, görüyorum." Valentinus duaya devam etmesini söyler. Ertesi gün Valentinus´un ölüm emri gelir, Aziz Julia´ya son bir not yazar, Tanrı´ya hep yakın olmasını öğütler ve notun altını "Senin Valentine´ından" diye imzalar. Mektup, ertesi gün Julia´ya ulaşır, o günün tarihi 14 Şubat 270´dir. Valentinus, sonradan Papa I. Julius tarafından "Porta Valentini" adı verilen bir kemer kapısının altına gömülür (Şimdi orada yani Roma´da Praxedes Kilisesi vardır.) Julia, mezarın yanına pembe çiçekler açan bir badem ağacı diker. Günümüzde sevginin ve dostluğun simgesinin badem ağacı olması buradan kaynaklanır.

İşin aslına bakılırsa, 15 Şubat tarihi Roma tanrıçalarından Februata Juno adına yapılan kutsama töreninin günüdür; birbirleriyle ilk kez cinsel ilişkiye girecek gençlerin adlarının yazıldığı parşömenler, o gün tanrıçaya sunulurdu. Papalık daha sonra yasaklanan bu geleneğin yerine, azizlerin adlarının yazılı olduğu listeleri sergilemeye başladı. Biz tekrar Roma´ya dönelim. 15 Şubat´ta kutlanan gençlerin aşk festivalinin özgün adı Lupercalia´dır, geleneksel olarak hediyeler verilirdi. Kuşların çiftleşme döneminin başlangıcı kabul edilen Şubat ayı döneminde, gençler de onları örnek alarak eşleşirlerdi. Hıristiyanlığın güçlenmesinden sonra, Pagan inançları yasaklandı veya yerlerine Hıristiyan versiyonlar getirilmeye başlandı. Aziz Valentine Hıristiyanlığın simgesi olan sevgi ve evlilik kuramı ile kişiselleştirildi, onun Lupercalia Festivali´nin arifesinde öldürülmüş olması iyi bir raslantıydı, böylece Roma´nın bereketlilik ve döllenme kutsamalarıyla, Hıristiyanlığın evlilik ve çoğalma ilkesi bütünleştirilmiş oldu. Amaca ulaşılmıştı.

Günümüzdeki yorumuyla "St Valentine" yani Sevgililer Günü, Roma´daki gibi sevenlerin birbirlerine sevgilerini Valentinus´un son mesajında olduğu gibi küçük kartlar ve hediyelerle sunmaları şeklinde kutlanmaktadır. Aslında kökende tekrar birleşme, bütünleşme ve çoğalma güdüsü yani bereketlilik vardır. Aynı zamanda da, Tanrısal aşkla, dünyasal aşkın birleştiği yer, Julia´nın öyküsünde olduğu gibi birleştirilir. Ama ilginçtir ki, aşkı yasaklayan bir despotun binlerce yıllık anısı, Kozmik Şakacı´nın oyunuyla artık aşk yüzünden akla gelmektedir.